Het referendum van de rijken, waarbij ook de armen "verschijnen"

LUISTER NAAR DE COLUMN "PINOCCHIO" ELKE DAG OP RADIO LOMBARDIA (100.3), IN DE UITZENDING OM 19.15 UUR TIJDENS HET INSIGHTS-PROGRAMMA "PANE AL PANE" EN WORDT DE VOLGENDE DAG OM 6.45 UUR HERHAALD.

Als we vandaag de dag de kranten lezen, ontdekken we iets – vergeef me de ironie – werkelijk ongelooflijk, onverwacht en werkelijk verrassend. Dat van alle referenda, die met de meeste "nee"-stemmen in een consultatie waaraan doorgaans degenen die "ja" willen stemmen deelnemen, de tijd voor burgerschap van 10 naar 5 jaar heeft teruggebracht. De kwestie verdeelt dus ook links. Want, zij het ten onrechte, het is een onderwerp dat verband houdt met de kwestie van tweede generaties, veiligheid, enzovoort. En wat lezen we uit de gegevens, die ons ook hier verbazen alsof we warm water hebben ontdekt? Dat in de burgerlijke centra van de grote steden het "ja"-kamp breed wordt gedragen, terwijl in de voorsteden, met name de armste en die waar tweedegeneratie-immigranten wonen, waar armoede duidelijker is en waar het probleem daadwerkelijk bestaat, het aantal "nee"-stemmen veel hoger ligt.

Voorsteden: of ze integreren, of ze zullen steeds meer het domein van extremisme worden

Maar wie had ooit gedacht dat in de rijke centra, goed bewaakt door de politie, waar mensen vaak in goede restaurants eten en in huizen met airconditioning en geluidsisolatie wonen, de kwestie van veiligheid minder voelbaar is? Werkelijk ongelooflijk! Wie had dat ooit kunnen denken? Misschien is het tijd om de gebeurtenissen niet langer vanuit een ideologisch perspectief te benaderen en vanuit een praktisch perspectief te redeneren: de voorsteden zullen ofwel geïntegreerd worden (niet onderdrukt: geïntegreerd) ofwel het koninkrijk van extremisme en abstentionisme worden, ze zullen steeds meer de buik en ingewanden van het land worden, steeds meer gedesillusioneerd en geradicaliseerd, steeds gewelddadiger en onrechtvaardiger. En ze zullen ten prooi vallen aan populisme, van welke kleur dan ook, uit frustratie over een beleid dat de problemen niet aanpakt.